Over mij

Mijn naam is Sylvia Minten en ik woon samen met mijn man en onze 4 honden op de Veluwe.

In het gezin waarin ik ben opgegroeid, waren altijd honden aanwezig. Ons eerste eigen hondenavontuur begint echter pas in 2014. Laska, een herder/podenco-kruising uit Spanje, kwam bij ons toen ze ongeveer 5 maanden oud was. Uiteraard liepen we tegen de nodige dingen aan, maar Laska groeide uit tot wat ik noem een “niks-aan-de-hand-hond”. Ze is dol op mensen, vindt andere honden totaal niet interessant en als ze de dingen mag doen die ze fijn vindt, is ze rondom gelukkig.

De andere 3 – Gemma, Yentl en Gaia, Westpointers uit Curacao – zijn allemaal in de loop van 2016 bij ons gekomen. We woonden indertijd op het eiland en ik deed daar vrijwilligerswerk bij een rescue. Gemma was een bewuste keuze, omdat we graag een tweede hond wilden. Yentl hebben we zelf van de straat gehaald. Ze liep in de buurt van waar wij woonden langs een hele drukke weg en het was echt wachten op een ongeluk. Het voelde gewoon niet goed om haar in die onveilige situatie te laten. Gaia zouden we fosteren om haar aan een leven in een huiselijke omgeving te laten wennen, maar na een maand wisten we al dat we haar niet meer zouden laten gaan.

En dan heb je ineens 4 honden…. Op Curacao liepen we al tegen wat dingen aan (we wisten echt wel dat 3 van de 4 honden “een rugzakje” hadden en hebben), maar met wat aanpassingen kun je er daar redelijk gemakkelijk een draai aan geven. Het leven op Curacao is echter heel anders in vergelijking met Nederland.

Ik ging op zoek naar informatie, volgde opleidingen en ik leerde kijken naar wat mijn honden individueel nodig hadden. En ja, dat laatste betekende zeker ook bepaalde ideeën en verwachtingen die ik had, loslaten. Keuzes maken. En ook besluiten om bepaalde dingen niet te doen. Met als resultaat: blije hondjes die lekker in hun vel zitten. En daar was het me om te doen.